Veel vrouwen krijgen rond hun zwangerschap te maken met ongewenst urineverlies. Incontinentie na de bevalling komt veel voor. Tijdens de bevalling rekken de bekkenbodemspieren op en ontstaan er kleine spierscheurtjes Meestal is dit slechts een tijdelijk probleem. En er zijn verschillende oorzaken voor. Door oefeningen voor je bekkenbodemspieren te doen, krijg je meer controle te krijgen over je blaas. Als je 3 tot 6 maanden lang regelmatig je bekkenbodemspieren traint, kan het urineverlies verminderen of zelfs verdwijnen. Verder is het belangrijk om goed te blijven drinken. Zo voorkom je een blaasontsteking met als gevolg dat je blaas nog actiever wordt.

Druk op je blaas

Als je zwanger bent, moet je vaker plassen. Tijdens je zwangerschap verwerkt je lichaam veel meer bloed dan normaal, waardoor er veel vocht in je blaas komt. Daarnaast groeit je baarmoeder gedurende de zwangerschap. Je baarmoeder zit boven je blaas en wordt tijdens je zwangerschap steeds zwaarder. Hierdoor drukt je baarmoeder op je blaas. Als de druk op je blaas groter wordt dan je bekkenbodemspieren aankunnen, kan dat zorgen voor urineverlies.

Hormonale veranderingen

Tijdens je zwangerschap maak je een zwangerschapshormoon aan. Dit hormoon kan de sluitspier van je plasbuis aantasten, waardoor de sluitspier verslapt. Bij kleine inspanningen, zoals hoesten, lachen of tillen, kun je ongewild urine verliezen.

Incontinentie na bevalling komt vaak voor

Ook na je bevalling kun je last krijgen incontinentie. Door de inspanningen van het persen tijdens de bevalling, kunnen je bekkenbodemspieren verslappen. Door deze verslapping heb je geen controle meer over je blaas en kun je tijdens inspanningen urine verliezen. Deze vorm van incontinentie wordt ook wel stressincontinentie genoemd. Deze vorm is veelal tijdelijk van aard. Bij veel vrouwen is vlak na de bevalling het gevoel in het onderlijf verminderd. Je voelt niet meer of je klaar bent met plassen of laat ongewild windjes. Kort na de bevalling is dit normaal. Uit onderzoek blijkt dat 19 procent van de vrouwen die korter dan een jaar geleden zijn bevallen, nog steeds last hebben van ongewild urineverlies. Bij vrouwen die tijdens de bevalling een totaalruptuur hebben gehad, liggen de cijfers nog hoger.
Er zijn verschillende factoren die zorgen voor incontinentieproblemen na de bevalling. Bij lang persen kunnen de zenuwen overrekt raken en beschadigen, waardoor de bekkenbodem niet meer goed functioneert. Ook de schedewanden kunnen worden opgerekt en de urinebuis kan wat naar beneden worden gedrukt. Het ophouden van urine wordt hierdoor bemoeilijkt. Kunstverlossingen – vooral de tangverlossing – vormen ook een extra risico voor schade aan de bekkenbodemspier. Ook kan de blaasspier beschadigd raken. En er kan een lek in je blaas of plasbuis ontstaan. Volledige incontinentie kan een gevolg zijn van deze beschadiging of lek en kan volledige incontinentie tot gevolg hebben. Je verliest dan onophoudelijk urine.